Mijn tong….🤪

Donderdag 30 maart… Gisteren is toch het plan veranderd. Ik ben weer vrij! De pomp is eraf en mijn wond wordt twee keer per dag behandeld. Komt erop neer dat er een soort goedje op een gaasje komt en dat gaasje in mijn wond wordt geduwd. Dat goedje reinigt de boel en hopelijk wordt de wond wat meer rood/ bloederig, zodat deze volgende week gesloten kan worden.  Gisteren is de wond uitvoerig gereinigd. Best wel beetje bizar, want je ziet dan gewoon mijn oude nieuwe sleutelbeen en ook de breuk tussen die twee. Bij het uitvoerig reinigen werd er ook even over het bot geschraapt 😂 Ik voelde er niks van, maar beetje zelfde idee als de tandarts met zo’n hard tandwieltje over je tanden schraapt😎 Daarnaast werd er nog even een onderzoek ingepland om te onderzoeken waarom de rechterkant van mijn middenrif niet goed meebeweegt. Pardon?! Ja dat dacht ik ook, wat is dat nou weer? Hadden ze op de long foto’s gezien. Dit is dus uitgebreid onderzocht middels een echo. Ik heb er verder geen last...

Woensdag 29 maart… Het gaat goed met me. Na de operatie afgelopen donderdag heb ik een paar dagen gehad dat ik behoorlijk hyper was. Dit was de 5e operatie dit jaar (!) en elke keer hetzelfde patroon. Eerst een paar dagen na de operatie heel veel energie, daarna twee dagen heel moe en daarna weer terug naar normaal (wat ook wel redelijk veel energie is 😉).  Ik ben in de wereld van de wondgenezing beland en dat kost tijd, veel tijd. Vooral als het gebied waar de wond ligt ook nog bestraald is. Ik heb een soort pomp op mijn wond, die de hele dag de wond onder vacuüm houdt en eventuele troep eruit zuigt. Eerste dag  na de operatie kwam er nog wel wat uit, maar nu bijna niet niet meer. Gisteren is de VAC zoals deze heet vervangen en dat gaat vrijdag nog een keer gebeuren en hopelijk wordt begin volgende week de wond operatief gedicht, dat wordt dus operatie 6 😂, strippenkaart bijna vol.  Qua antibiotica zit ik op twee soorten. Een hele gerichte antibiotica in tablet vorm en...

Maandag Rond een uur of 12 krijg ik koude rillingen. Ik voel me niet lekker en kan het niet goed warm krijgen. Paar uurtjes slapen en toch maar lekker weer aan het werk.  Als Marjan thuis komt, zeg ik dat ik niet helemaal fit ben. Marjan zegt dat ik misschien toch even voor controle naar Groningen moet. Ik word boos ik wil het niet! Ze heeft natuurlijk helemaal gelijk. Dat blijkt later ook als ik flauw gevallen ben in de douche en Marjan met mijn in haar armen zit (arme Marjan met die koppige man 😊). Ik val nogmaals weg en Marjan belt 112. Na uitgebreid onderzoek wordt er besloten dat ik de nacht thuis blijf en morgen naar het ziekenhuis ga.  Dinsdag Samen met Marjan rijden we om 07.15 uur richting Groningen. Controle bij de trauma arts. In Groningen aangekomen lopen we naar de wachtkamer. Ik voel me niet helemaal fit en krijg een bed op de spoedeisende hulp. De uren daarna kom ik niet meer van het bed af. De wond in mijn schouder is behoorlijk ontstoken en men schrikt er nog...

Algemeen berichtje: Hallo, Gisteren weer naar het ziekenhuis geweest. Een PET-Scan gehad en er is een foto van mijn schouder/sleutelbeen gemaakt. De PET-Scan laat geen kankercellen meer zien op dit moment. Dat is dus heel goed nieuws. Wil niet zeggen dat ik helemaal kanker vrij ben (mogelijk zijn er cellen die niet op de scan zichtbaar zijn). Kankervrij ben je pas na een aantal jaren. Ondanks dat is dit natuurlijk beste nieuws sinds tijden. Kleine kink in de kabel, want de plaat die tussen mijn oude en nieuwe sleutelbeen zit, is gebroken. Was een tijdje geleden ook al zo, maar nu zijn de twee botdelen ook van elkaar af en begint de plaat in mijn huid te prikken. Daar moet dus wat aan gebeuren. Ergens in de komende weken komt er een operatie, waarbij sowieso het plaatmateriaal wordt verwijdert. Er wordt nog overlegd of er nog meer moet worden gedaan (bot weer aan elkaar zetten). Voor nu overheerst vooral blijdschap! Komende maanden gaan we weer genieten. Groet, Eelco