Eten blijft een uitdaging

Donderdag 11 november... Vorige week had ik op donderdag ook een mindere dag. Dus ik had er al wel rekening mee gehouden dat dit nu ook wel eens het geval zou kunnen zijn. Ik kan het op dit moment in mijn hoofd wel goed houden, het is meer het misselijke gevoel in mijn maag. En dan is het eigenlijk niet eens zo erg dat ik moet overgeven of zo, dus het zou nog veel erger kunnen. 

Ik heb nog gekeken naar de medicijnen die je daartegen kunt gebruiken, maar de bijwerkingen daarvan zijn zwaarder (in ieder geval op dit moment) dan dat ik er denk ik voordeel van heb.

Ik moet zorgen dat ik voldoende eten binnenkrijg en als dan de hele dag je maag niet helemaal lekker voelt is dat best lastig, om dat vol te houden. Inmiddels proef ik ook niet zoveel meer, dus het is echt eten om te eten en dat je weet dat je het moet doen en eerlijk gezegd kost me dat wel meer moeite dan ik vooraf had gedacht.

Structuur in de dag blijft ook belangrijk, er tegelijk uit gaan met de kinderen en Marjan (dat is ook fijner voor de kids, want dan zie je ze nog even voordat ze naar school gaan), zorgen dat je op tijd eet, een stukje loopt, proberen wat te werken in de ochtend, relaxen in middag en in de avond naar de bestraling.

Ik merk dat ik ook af en toe wel nadenk over het wat als het niet helpt scenario.  Ik heb echt goede hoop op een goede afloop, maar af en toe speelt ook wel door mijn hoofd. Ik begrijp nu wel veel meer dat mensen niet zomaar allerlei radicale beslissingen nemen (bijvoorbeeld het laten verwijderen van mijn tong), zonder goed na te denken over wat je daarna voor leven hebt. Niet meer kunnen eten en niet meer kunnen praten is een enorme impact op je leven. Je eerst reactie is heel gauw, die kanker moet weg koste wat kost, maar hoe langer je in dit proces zit, hoe meer je gaat nadenken over een leven na kanker en hoe dat er dan uit ziet. En dan zijn al die keuzes ineens niet meer zo vanzelfsprekend. 

Maar goed we zitten bijna aan het einde van de tweede week! Hopelijk verdwijnt de misselijkheid een beetje in het weekend en dan gaan we op naar week 3! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Afbeelding
Tja en dan ga ik, Marjan, in eens Eelco zijn laatste blog schrijven. Hij vroeg mij dat te doen, als het zover was. Het voelt wel een beetje vreemd, want dit was echt Eelco zijn ding. Ik hou het dan ook kort. Maar ik wil jullie laten weten dat Eelco is overleden... als ik dit typ kan ik het gewoon niet geloven.  Hij overleed zaterdag 19 augustus en gister was zijn afscheid. Het waren pittige en bijzondere weken, ik ben er zo dankbaar voor.  Iedereen bedankt voor het trouwe volgen van zijn blog, dat heeft hij erg gewaardeerd.  Stap voor stap, dag voor dag, naar deze nieuwe werkelijkheid.
Meer lezen

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Afbeelding
Zondag 23 januari... Steeds meer dingen worden weer gewoon. Inmiddels weet ik natuurlijk dat gewoon eigenlijk al super fijn is. Genieten van dat alles wat "gewoon" is. Mensen zeggen heel vaak dat gezond zijn het belangrijkste is en dat is ook echt zo, geniet van elke dag dat je gezond bent!  Waar heb ik nu nog last van? Last is wel een groot woord, want ik ben heel erg dankbaar dat dit de enige klachten zijn die ik heb, maar goed deze blog gaat over mijn ziek zijn, dus waar heb ik nu nog last van... Als ik in de ochtend opsta, heb ik nog last van taai slijm achter in mijn mond en keel. Dat wil en moet er elke dag wel even uit (wederom niet het meeste frisse verhaal). Onder de douche komt het vaak los (door de damp in de douche cabine). Rest van de dag nagenoeg geen last meer van taai slijm (dat is alweer heel anders dan een paar weken geleden). Een tijdje geleden schreef ik over de bultjes in mijn mond die ontstaan tijdens het eten, dat is nu ook alweer stukken minder. Het on...
Meer lezen

Heftige nacht met veel pijn

Afbeelding
Afgelopen nacht veel pijn gehad in mijn arm. De rechterarm. Hangen naar beneden helpt niet, bewegen niet, pijnstillers niet. Ik kan wel janken. Op deze momenten denk je echt waar doe ik het allemaal voor. Op latere momenten weer niet hoor (en kan je er weer genieten). Uiteindelijk na veel pijnstillers val ik wel in slaap. Nadeel: je wordt wakker en als draait, misselijk, hallucinaties etc. Je weet dat dat die de pijnstillers komt maar omdat je ook zo nu m moe bent kun je dat niet meer helder zien. Wat is echt, wat wat niet allemaal erg eng. En het duurt gewoon weg deel van de dag.  Vandaag dus weer contact gehad met de huisarts. Tenminste mijn zorgteam: Marjan, Bianca en Martha (wat een toppers).  Beetje aan schuiven geweest met medicatie . Een wat minder, andere er weer in en hopen dat dan weer wat beter gaat. Dag voor dag! Het zonnetje schijnt iig weer!!
Meer lezen