Dit hadden we nog níet meegemaakt


Dinsdag 14 december… gisteren hebben we een hele lange dag gehad in het ziekenhuis, 08.00 weg en 16.30 uur terug. Bestraling is goed gegaan, maar mijn witte bloedlichaampjes waren nog níet voldoende om de chemo aan te kunnen. Aankomende donderdag gaan ze kijken of ik alsnog deze chemo kan krijgen. Wat wel fijn is, is dat ik morfine pleisters heb gekregen om de pijn in mijn mond wat te verminderen. Door alle onderzoeken en extra onderzoeken voor de chemo was de dag lang. 

Toen ik vandaag opstond voelde ik me best goed. Omdat ik normaal een nachtje in het ziekenhuis had moeten blijven, was de bestraling erg vroeg vanmorgen (08.35 uur), dus ook 07.00 uur al weg. Marjan is weer met me mee en ik zou níet weten wat ik zonder haar zou moeten. Ze helpt me met alles en ook emotioneel hebben we veel steun aan elkaar. 

De bestraling gaat goed, even langs de mondhygiëniste en dan weer naar huis. Hieronder volgt een beetje een vies verhaal, maar de blog gaat over mijn proces, dus ook dit hoort erbij. 

Thuis gekomen moet ik ineens heel nodig naar de wc. Ik heb normaal geen enkele moeite met ontlasting, maar het is keihard. Ik krijg er geen beweging in en alles daar onder begint zeer te doen. Ook voel ik dat ik  naar word. Na ongeveer een half uur op de wc te hebben gezeten besef ik dat het níet gaat. 

Ik roep Marjan, probeer de trap op te lopen en boven aan de trap gekomen, voel ik dat ik flauw ga vallen. Gelukkig de overloop bereikt, maar ik ga nog wel even over mijn nek. 

Daar lig je dan, in je kots, ontlasting aan je onderste in je nakie op de overloop. Dan ben je alle schaamte en wat dan ook wel voorbij. 

Marjan belt direct de huisarts. Advies is, níet meer “drukken”, in bed proberen te liggen, eerst bijkomen. En over uur weer bellen voor vervolg overleg. 

Het lukt me met behulp van Marjan om in bed te komen. Marjan is zo lief om me een beetje te wassen. 

Na een uur belt Marjan de huisarts, die bezig is met haar laatste visites rijden. Ze komt daarna bij ons. Ze probeert de ontlasting los te krijgen, maar dit lukt níet, dus enige andere optie is een klysma. Normaal zou ik echt denken, neeee, maar ik heb er zoveel last van dat ik alles best vind. 

Er wordt contact opgenomen met de thuiszorg om ons te helpen. Inmiddels moet ik opeens erg nodig plassen en wat wil het geval, alles komt eruit. Zo’n verschrikkelijke opluchting dat kun je níet voorstellen. 

Waarschijnlijk is het probleem dat ik afgelopen dagen te weinig heb gedronken en de morfine pleisters hebben ook dit effect op je darmen. Dus gauw een zakje erin om de ontlasting soepel te houden en vervolgens bijkomen in bed van deze dag. Dit hebben we ook weer meegemaakt😅

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Heftige nacht met veel pijn