Een chemo minder

Dinsdag 07 december... Het was een heftig weekend. Afgelopen zaterdag had ik niet verwacht dat het me zou lukken om maandag weer richting het UMCG te gaan, maar gelukkig voel ik me goed genoeg. We hebben besloten dat ik de komende twee weken niet meer met de taxi naar het UMCG ga. Al met al kost het wachten en het omrijden me nu teveel energie. Focus is, bestralen en dan zo snel mogelijk weer naar huis. Het is nog twee weken en dat is te overzien. 

Dus maandagochtend vertrekken Marjan en ik samen naar het ziekenhuis voor het hele riedeltje afspraken op de maandag. Mijn energie is nog steeds wel laag en lopen van en naar de verschillende afspraken kost me echt wel wat moeite. We nemen dat ook af en toe een lift via de "golfkarretjes", tja je moet alles een keer meemaken hé. Er wordt getwijfeld of het verstandig is om deze week een chemo te geven. Mijn witte bloedcellen zijn verminderd en mijn nierfunctie is ook iets achteruit gegaan. De oncoloog neemt uiteindelijk het besluit om het niet door te laten gaan. Bij mij is chemo ter ondersteuning van de bestraling en het risico bestaat dat ik zieker word en dan vervolgens de bestraling niet meer aankan en deze moet koste wat kost doorgaan. 

Lastig momentje, maar uiteindelijk zet ik me er overheen. Vooraf was er ook al voorspeld dat ik mogelijk één a twee chemo's zou missen. Deze week goed proberen aan te sterken, zodat volgende week wel door kan gaan. 

In het weekend ben ik ook 3 kilo afgevallen (ja het gaat erg snel), deze week dus hard werken om te proberen dat dit niet meer gaat worden. Eten wordt nu wel steeds lastiger, want mijn mond zit vol met blaren, zowel op mijn tong, mijn keel, wangen en de binnenkant van mijn lippen. 

Ook heb ik zalf gekregen voor mijn nek, want ook daar begint nu langzamerhand de schade van de bestraling te ontstaan. Aan de beide kanten van mijn nek zit een rode gloed, wat voelt alsof je in de zon verbrand bent. Normaal groeit daar ook baardhaar, maar dat groeit op dit moment niet (scheelt wel weer met scheren 😀).

Inmiddels heb ik de "dinsdag" bestraling ook alweer gehad en type ik deze blog. Op dit moment iets minder consequent dagelijks, omdat ik er af en toe geen fut voor heb, maar dat vergeven jullie mij vast wel 😊

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Afbeelding
Tja en dan ga ik, Marjan, in eens Eelco zijn laatste blog schrijven. Hij vroeg mij dat te doen, als het zover was. Het voelt wel een beetje vreemd, want dit was echt Eelco zijn ding. Ik hou het dan ook kort. Maar ik wil jullie laten weten dat Eelco is overleden... als ik dit typ kan ik het gewoon niet geloven.  Hij overleed zaterdag 19 augustus en gister was zijn afscheid. Het waren pittige en bijzondere weken, ik ben er zo dankbaar voor.  Iedereen bedankt voor het trouwe volgen van zijn blog, dat heeft hij erg gewaardeerd.  Stap voor stap, dag voor dag, naar deze nieuwe werkelijkheid.
Meer lezen

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Afbeelding
Zondag 23 januari... Steeds meer dingen worden weer gewoon. Inmiddels weet ik natuurlijk dat gewoon eigenlijk al super fijn is. Genieten van dat alles wat "gewoon" is. Mensen zeggen heel vaak dat gezond zijn het belangrijkste is en dat is ook echt zo, geniet van elke dag dat je gezond bent!  Waar heb ik nu nog last van? Last is wel een groot woord, want ik ben heel erg dankbaar dat dit de enige klachten zijn die ik heb, maar goed deze blog gaat over mijn ziek zijn, dus waar heb ik nu nog last van... Als ik in de ochtend opsta, heb ik nog last van taai slijm achter in mijn mond en keel. Dat wil en moet er elke dag wel even uit (wederom niet het meeste frisse verhaal). Onder de douche komt het vaak los (door de damp in de douche cabine). Rest van de dag nagenoeg geen last meer van taai slijm (dat is alweer heel anders dan een paar weken geleden). Een tijdje geleden schreef ik over de bultjes in mijn mond die ontstaan tijdens het eten, dat is nu ook alweer stukken minder. Het on...
Meer lezen

Heftige nacht met veel pijn

Afbeelding
Afgelopen nacht veel pijn gehad in mijn arm. De rechterarm. Hangen naar beneden helpt niet, bewegen niet, pijnstillers niet. Ik kan wel janken. Op deze momenten denk je echt waar doe ik het allemaal voor. Op latere momenten weer niet hoor (en kan je er weer genieten). Uiteindelijk na veel pijnstillers val ik wel in slaap. Nadeel: je wordt wakker en als draait, misselijk, hallucinaties etc. Je weet dat dat die de pijnstillers komt maar omdat je ook zo nu m moe bent kun je dat niet meer helder zien. Wat is echt, wat wat niet allemaal erg eng. En het duurt gewoon weg deel van de dag.  Vandaag dus weer contact gehad met de huisarts. Tenminste mijn zorgteam: Marjan, Bianca en Martha (wat een toppers).  Beetje aan schuiven geweest met medicatie . Een wat minder, andere er weer in en hopen dat dan weer wat beter gaat. Dag voor dag! Het zonnetje schijnt iig weer!!
Meer lezen