Pittig

Zaterdag 19 februari... Lekker van me afschrijven, heb ik nodig. Denk dat ik het vanaf nu ook weer meer ga doen. Vandaag een lastiger dagje. Vanochtend naar de voetbalwedstrijd van Koen geweest en dat doet me goed. Blijf onder de mensen, blijf naar buiten gaan en probeer je zinnen een beetje te verzetten. 

Mijn hoofd is zo vol van alle gedachten. Proberen oplossingen te vinden voor alle problemen en lastige dingen die er gaan komen. Maar ik probeer mezelf daarvan te weerhouden, want van de meeste dingen heb ik nog geen idee, sommige dingen gaan nooit gebeuren en heel veel dingen lossen zich vaak vanzelf wel op. Dat is het fijne van al wat ouder zijn, van alle problemen die je verwacht in het het leven, denk je vaak achteraf, het is me gewoon gelukt of het heeft zich vanzelf opgelost, waarom heb ik me daarover nu zo druk gemaakt?

Van heel veel mensen complimenten gekregen hoe we met deze situatie omgaan en dat is fijn, maar ook wij hebben veel momentjes dat we echt even niet weten wat we met de situatie aan moeten, verdrietig en boos zijn, we zijn geen helden of zo 😉 

In de periode van mijn burnout heb ik wel heel veel handvaten gekregen om met allerlei situaties om te gaan. Toch is het nu wel weer even graven, hoe was het ook alweer? In de afgelopen 3 jaar is het zo goed gegaan, dat ik ook heel veel van die dingen weer heb weggestopt, boeken weggegooid, etc. Als het goed gaat wil je eigenlijk niet aan deze periodes worden herinnerd (tenminste zo werk het bij mij). Beetje je hoofd in het zandsteken natuurlijk, maar is ook wel mensenlijk denk ik.

Een van de dingen die ik nu weer veel doe (als mijn gedachten met me op de loop gaan) is alles in mijn hoofd gaan benoemen wat ik op dat moet aan het doen ben. Bijvoorbeeld, ik ben nu de vaatwasser aan het uitpakken, nu de kopjes, nu de borden, etc. Klinkt misschien heel raar, maar het dwingt je om in het hier en nu te zijn en te blijven (leven in het moment). 

Inmiddels heb ik ook contact met iemand die ook een tong operatie heeft ondergaan. Het is iemand die alles aangegaan is met een positieve insteek en dat is iets wat ik ook echt wil blijven proberen te doen. Ik mag hem mailen en vragen stellen en de antwoorden die ik tot nu toe heb gekregen geven me moed. Het wordt heel moeilijk, maar er zijn genoeg lichtpuntjes.

Iets waar ik nog wel veel aan denk zijn de kinderen. Je wilt zo graag dat ze zorgeloos opgroeien en dit niet hoeven mee te maken. Ook als ik straks in het ziekenhuis lig en het er allemaal best wel heftig uit kan zien wil je dat hun eigenlijk besparen. Ik wil gewoon graag die leuke vrolijke papa zijn die hun met hun huiswerk kan helpen, die stomme grapjes kan maken, etc. 

Dat is iets waar ik op dit moment wel echt veel moeite heb. Maar goed, aan de andere kant als dit allemaal goed mag gaan dan ben ik er i.i.g. nog. Kan ik van hun genieten en kan ik proberen op mijn manier er voor hun te zijn. Ook dit is iets waar je je nu heel druk over kunt maken, maar kinderen zijn super flexibel en met een beetje mazzel lost ook dit zich vanzelf weer op!

Beetje wollige blog vandaag, maar dat is ook hoe ik me op dit moment voel, als je er niks mee hebt ook prima, maar ik heb het lekker even van me af kunnen schrijven, lekker puh! 😁