Neem de tijd

Het toepassen van dag voor dag stap voor stap, dat is nu echt wat ik moet doen. Ik heb natuurlijk heel veel stappen gemaakt in het ziekenhuis, ook snel een aantal stappen thuis, maar nu gaat het aankomen op geduld. De adrenaline heeft door mijn lichaam gestroomd.

Ik merk nu pas hoe ontzettend moe ik ben. Ik ben gisteren ook 21.00 naar bed gegaan en heb geslapen tot 09.00 uur vanochtend. Wel even lastig om dan je bed uit te komen, maar kom op! 

En vervolgens best een goede ochtend. Lekker galgje doen met Anouk op bank (genieten in het moment), klerenhaakjes aan Anouk haar kast goed vastzetten en nog wat andere kleine klusjes. 

In de middag is Leonard er. En gedurende al die tijd dat hij er was heb ik mijn schrijfbordje níet hoeven te gebruiken! We hebben gewoon al die tijd gewoon gepraat, natuurlijk minder duidelijk, maar ik merk dat mensen bijna níet vragen: wat zeg je? En op basis van de reactie van mensen merk ik dat ik me gewoon verstaanbaar kan maken. Hoe fijn is dat en wie had dat vooraf kunnen dromen. De sonde in mijn keel blijft een dingetje en ik had gehoopt dat hij er wat eerder uit zou gaan, maar goed het gaat gebeuren, dus níet klagen en gebeurt zoveel en gaan zoveel dingen goed! 

De hechtingen in mijn nek zitten goed. Het zit wel een beetje strak en de huid eromheen is wat gevoelig, maar het is nu iig dicht! Het kan nu lekker drogen aan de lucht en ik heb het volste vertrouwen dat dit nu mooi dicht gaat. Misschien wel wat littekens na die tijd, maar dat zien we dan wel weer. 

Mijn hoofd. Ik heb voor aankomende dinsdag een afspraak gemaakt met onze psycholoog. Merk nu toch dat ik op dat vlak ook wat ondersteuning kan gebruiken. Het balanceren tussen accepteren, doorgaan, vrolijk willen zijn, dankbaar willen zijn, maar ook verdrietig en soms boos. Soms dingen zien op tv en denken shit, dat kan ik níet meer. Meer willen doen voor de kinderen en Marjan (hoeft níet ik weet het), dan mijn energie toe laat. Meer willen betekenen dan mijn energie toe laat.  Door willen gaan zonder achterom te kijken, maar ook realistisch willen zijn dat het nog lang níet over is. Níet bezig willen zijn met de scans die gaan komen, maar ook níet volledig mijn hoofd in het zand steken. Nadenken over werk en wanneer ik daar weer mee aan de slag zou kunnen (nog níet doen Eelco, eerst verder opknappen). En nog veel meer, dat hoofd staat níet stil. 

Eigenlijk allemaal normale gedachten denk ik, maar fijn om daar wat ondersteuning bij te krijgen om daarmee om te gaan, nu en in de komende weken. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Afbeelding
Tja en dan ga ik, Marjan, in eens Eelco zijn laatste blog schrijven. Hij vroeg mij dat te doen, als het zover was. Het voelt wel een beetje vreemd, want dit was echt Eelco zijn ding. Ik hou het dan ook kort. Maar ik wil jullie laten weten dat Eelco is overleden... als ik dit typ kan ik het gewoon niet geloven.  Hij overleed zaterdag 19 augustus en gister was zijn afscheid. Het waren pittige en bijzondere weken, ik ben er zo dankbaar voor.  Iedereen bedankt voor het trouwe volgen van zijn blog, dat heeft hij erg gewaardeerd.  Stap voor stap, dag voor dag, naar deze nieuwe werkelijkheid.
Meer lezen

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Afbeelding
Zondag 23 januari... Steeds meer dingen worden weer gewoon. Inmiddels weet ik natuurlijk dat gewoon eigenlijk al super fijn is. Genieten van dat alles wat "gewoon" is. Mensen zeggen heel vaak dat gezond zijn het belangrijkste is en dat is ook echt zo, geniet van elke dag dat je gezond bent!  Waar heb ik nu nog last van? Last is wel een groot woord, want ik ben heel erg dankbaar dat dit de enige klachten zijn die ik heb, maar goed deze blog gaat over mijn ziek zijn, dus waar heb ik nu nog last van... Als ik in de ochtend opsta, heb ik nog last van taai slijm achter in mijn mond en keel. Dat wil en moet er elke dag wel even uit (wederom niet het meeste frisse verhaal). Onder de douche komt het vaak los (door de damp in de douche cabine). Rest van de dag nagenoeg geen last meer van taai slijm (dat is alweer heel anders dan een paar weken geleden). Een tijdje geleden schreef ik over de bultjes in mijn mond die ontstaan tijdens het eten, dat is nu ook alweer stukken minder. Het on...
Meer lezen

Heftige nacht met veel pijn

Afbeelding
Afgelopen nacht veel pijn gehad in mijn arm. De rechterarm. Hangen naar beneden helpt niet, bewegen niet, pijnstillers niet. Ik kan wel janken. Op deze momenten denk je echt waar doe ik het allemaal voor. Op latere momenten weer niet hoor (en kan je er weer genieten). Uiteindelijk na veel pijnstillers val ik wel in slaap. Nadeel: je wordt wakker en als draait, misselijk, hallucinaties etc. Je weet dat dat die de pijnstillers komt maar omdat je ook zo nu m moe bent kun je dat niet meer helder zien. Wat is echt, wat wat niet allemaal erg eng. En het duurt gewoon weg deel van de dag.  Vandaag dus weer contact gehad met de huisarts. Tenminste mijn zorgteam: Marjan, Bianca en Martha (wat een toppers).  Beetje aan schuiven geweest met medicatie . Een wat minder, andere er weer in en hopen dat dan weer wat beter gaat. Dag voor dag! Het zonnetje schijnt iig weer!!
Meer lezen