Weer veel UMCG

Dinsdag 29 maart... Inmiddels zijn we 20 dagen na mijn operatie. Afgelopen dagen waren inspannend. Zondag was de wond in mijn nek rood geworden. Marjan vertrouwd het niet. Ik toon enig verzet, want ik wil niet nog een keer een uur naar Groningen, daar een tijd zijn en vervolgens weer een uur terug. Maar ze heeft natuurlijk helemaal gelijk dit moeten we niet negeren want dan zijn we nog verder van huis (note to myself: luister altijd naar je vrouw😊😉). In het UMCG zien we een van de bekende artsen (dat is zo fijn). Het is goed dat we zijn gekomen, maar het is gelukkig niet heel ernstig. Ik krijg een antibiotica kuur die net even het zetje moet geven om de wond te laten genezen. We gaan vervolgens weer naar huis en die avond moet ik wel veel hoesten en snotteren, maar in de loop van de nacht gaat het gelukkig beter en val ik in slaap. 

Dan is het maandag en vandaag wederom naar het UMCG. Niet omdat er wat aan de hand is, maar omdat er twee afspraken staan gepland. Als eerste om 10.00 uur afspraak met de plastisch chirurg. Zo’n super vriendelijke en meelevende vrouw. Ze is zo oprecht geïnteresseerd en medelevend. En natuurlijk is het ook echt fantastisch werk wat ze gedaan heeft. Mede door haar kan ik nog praten! Nog voor dat het 10.00 uur is roept ze ons naar binnen en ze is zo verrast hoe goed ik verstaanbaar kan maken (voor mensen die mij nog niet weer hebben horen praten, natuurlijk is het niet zoals het was, maar ik kan prima een gesprek voeren en kan me echt verstaanbaar maken). Ze verzorgt de wond in mijn nek (ziet er verder goed uit, antibiotica moet even zijn tijd hebben), bekijkt mijn mond (ook in orde) en controleert nog even de wond op mijn been. Eigenlijk ziet het er allemaal goed uit. In principe volgende controle over 6 weken. 

Nu moeten we tijdje wachten op de afspraak met de logopedie. Deze is om 13.00 uur. Ook daar verrassing alom dat ik al zo goed praat. Op mijn vraag of dat nog beter kan worden kan ze nog niet goed antwoord geven. Daarvoor is tijd nodig. Als mijn tong verder is genezen, nog wat is geslonken, is beter te beoordelen wat de mogelijkheden zijn. Dan het slikken. Het valt haar op dat ik tussendoor wel steeds slik, maar ook nog veel speeksel weghaal met doekjes. Ze geeft aan dat ik gewoon weer vaker moet gaan slikken. Grote kans dat ik een groot deel van de speeksel gewoon wegkrijg. En dat lijkt ook zo te zijn. Normaal is dit een automatisme, maar ik ben gewoon veel minder (automatisch) gaan slikken. Daar nu de komende tijd dus op focussen. Dan water drinken. Spannend, lastig, etc. Dat wordt oefenen. Ik probeer het opnieuw, ik merk dat ik kleine slokjes binnen krijg, maar het gaat heel voorzichtig. Er kan eigenlijk niet zoveel fout gaan, want een beetje water in je longen is niet erg. Eerst focus op het speeksel en daarna wat meer op het drinken. 

Deze week staat er nog een afspraak voor donderdag gepland om mijn nek te controleren en er staat nog een afspraak voor volgende week maandag om de hechtingen uit mijn nek te halen. Hopelijk daarna wat minder ritjes naar Groningen!

Morgen schrijf ik nog wel even over vandaag!