Zaterdag weer stapjes

Zaterdag 12 maart… De zaterdag is normaal een dag dat ik iig in de ochtend lekker naar de voetbal ga met Koen en als we wakker worden met Anouk naar de bakker. Dat wordt hem nu een paar weekjes níet. Komt wel weer. Moet wel eerlijk zeggen dat je je daar steeds wel even overheen moet zetten. Je wilt zo graag deel uitmaken van het normale leventje met je gezin. Wordt allemaal in een keer zoveel waard. Gewoon thuis zijn bij je vrouw en kinderen. Maar nogmaals het is maar een paar weken. Aftellen en volhouden. Door deze operatie krijg ik een tweede kans en die wil ik met beide handen aangrijpen al is het soms moeilijk.

De nacht ben ik aardig doorgekomen. Mijn canule zit steeds wel beetje slijm in, dus die moet ik dan steeds leegmaken. Beetje vies verhaal, maar dat is op dit moment wel het vervelendste. Als goed is mag die er maandag uit en dan wordt dat deel ook weer wat normaler. Vandaag en morgen schijnen wel de wat lastigere dagen te zijn. De “dope” die je hebt gekregen bij de operatie is beetje uitgewerkt en nu moet je het weer op eigen kracht doen. Het is nu ook nog veel in bed liggen en dat zal in de komende dagen ook steeds beter gaan (meer het bed uit). Dan kan je ook weer wat meer een ritme vinden.

Vanochtend was een druk ochtendje uiteindelijk. Mijn wonddrains die in mijn nek zaten zijn er vanochtend uitgehaald. Dat betekent concreet weer twee slangen minder! Nu heb ik alleen nog een infuus en de sondevoeding. Dat geeft dus weer een hoop bewegingsvrijheid. Ook ben ik al zelf naar de wc geweest om te poEpen (zo zeggen wij dat in de familie)😂 Dat dat níet op een po hoefde is ook zo fijn. Dan even wassen en een hele horde dokters en controles (ik ben nogal een interessant geval😂) en dan is de puf er wel even uit. Ik wil graag meer, maar níet doen! Naar je lichaam luisteren.

Marjan kwam in de loop van de middag. Wat is het toch fijn om een maatje te hebben. Daardoor hou je dit soort dingen vol. Samen is het zoveel makkelijker, fijner en leuker! Ik had al bedacht dat ik haar zou opwachten in de gang en dat lukte. We hebben heerlijk een tijdje aan tafel zitten praten (ik schrijven en Marjan praten). Gaat ons eigenlijk best goed af. Voordeel is dat je de tijd neemt en ook goed naar elkaar luistert. We hebben ook even een selfie gemaakt:

Ik lig op dit moment niet meer alleen op een kamer. Ligt een man naast me die denk ik een hersenbloeding heeft gehad. Daardoor ga je weer enorm relativeren. Ik kan misschien níet goed praten, maar heb nog wel mijn volle verstand. Geen idee of deze man blijvende schade heeft, maar op dit moment is hij het echt kwijt. Heb er geen last van hoor, maar je wordt zo met de neus op de feiten gedrukt. Je gezondheid is echt alles mensen, probeer dat elke dag een keer te bedenken (lijk wel een onderwijzer), je moet daar ook níet de hele dag door aan denken normaal, maar het is wel goed om af en toe te bedenken. 

Ik vind dat ook nu nog wel spannend hoor, want alles is heel goed gegaan, maar ik ben er natuurlijk nog níet. Maar níet teveel aan denken, stap voor stap😎