Zondag en wederom stapjes

Zondag 13 maart… Alweer een dag verder. Eerlijk gezegd kan ik de klok af en toe wel door de muur heen kijken 😂 Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik totaal geen geduld en rust in mijn gat heb, maar het moet! Als ik achteraf terug kijk op deze periode weet ik zeker dat het me is meegevallen, want ik heb zo’n mazzel. Alles geneest super goed er zijn geen tegenslagen (tot nu toe). Ik ben de gezondste persoon op deze afdeling 😎 Wat zijn nou een paar weken op een mensenleven, maar ja dat is makkelijker van een afstand dan als je er midden in zit. 

Ik heb inmiddels nog maar één slang over en dat is voor  de sonde voeding. Daar krijg ik dus de sonde voeding doorheen, antibiotica (is standaard de eerste zoveel dagen), paracetamol en +\- 2 liter water (inclusief water wat mee komt met paracetamol). 

Vanmorgen ook nog gevraagd naar de uitslag van de snijvlakken van de operatie of die schoon waren. Die is nog wel even spannend. Daarmee controleren ze of er genoeg is weggehaald en er geen kanker zit in het deel wat er nu nog zit. Dat is nog níet bekend, duurt gemiddeld 10 dagen voor de uitslag er is. Proberen uit mijn hoofd te zetten, leef met de dag! Want eigenlijk weet niemand of hij of zij over een maand nog leeft en daar moet je ook helemaal níet mee bezig zijn. 

Het verband om mijn been is er vandaag ook afgegaan. En ook dat ziet er goed uit. Op een van mijn vorige blogs heb je kunnen zien hoeveel weefsel dat was en dan is het zo raar dat dat zo snel hersteld. Heb er nagenoeg geen last van. Het trekt een beetje, maar voor de rest is het prima. Even een foto: 

De pleisters die hierop te zien zijn gaan er in principe vanzelf af op gegeven moment. En ik mag het been gewoon belasten (níet overdrijven natuurlijk). 

Vanaf morgen ga ik proberen weer wat meer structuur in mijn dag te brengen, dan wordt het ook makkelijker om de dag door te komen. Heb ik eigenlijk altijd nodig en heeft dan ook niks te maken met het ziek zijn, dat heb ik mijn hele leven al nodig. Hopelijk lukt het me ook hier om diezelfde structuur een beetje te vinden (zonder over mijn grenzen te gaan natuurlijk).

Rond een uur of 3 waag ik de stap. Ik gooi wat spullen in een rugzak schrift, pen en doekjes (voor als ik teveel slijm in mijn mond krijg). Ik ga mijn kamer uit. Ik loop richting het balkon, waar een tafel en vier stoelen staan. Ik zit nog geen paar minuten of er komen een man en een vrouw aan. Geloof het of níet, daar heb ik bijna een uur mee zitten praten. Pen, papier, gebaren, telefoon het gaat prima. Ik merk wel dat het enthousiasme bij mij naar boven komt en ik er zo van geniet, maar dat ook wel energie kost. Maar dat heeft niks te maken met de inspanning van het níet kunnen praten, maar meer van wat er de afgelopen dagen is gebeurt. Ik merk dat ik nul schaamte voel en me eigenlijk ook níet echt beperkt voel. Als er meer mensen bij komen wordt het lastiger, maar hier red ik me wel mee. Zullen vast nog genoeg momenten komen dat níet zo is, maar deze ervaring hebben we weer binnen. 

Inmiddels zie ik Marjan binnen glippen. De vrouw die bij ons aan tafel zit loopt achter haar aan en Marjan komt naar het tafeltje. O, wat fijn, ze is er weer. We zeiden vandaag al tegen elkaar tis net of je weer een beetje opnieuw verliefd bent ❤️ Bizar hè, het zat altijd al goed, maar dat dit moet gebeuren om er nog meer van bewust te zijn. We zitten nog even lekker aan het tafeltje en daarna gaan we naar mijn kamer. Heerlijk even bij elkaar liggen, je hoeft helemaal níet te praten.

We praten ook nog een tijdje met een verpleegkundige. Beetje over de vervolgstappen die gaan komen deze week. In principe gaat morgen mijn canule eruit. Was eerst sprake dat deze zou worden afgedopt en dan pas later eruit, maar omdat ik een canule heb met een ballonnetje eraan is dat níet het geval (te veel in je luchtpijp). Zie foto hieronder:

Hier adem ik nu dus door. En dat is preventief gedaan, omdat er mogelijk zwellingen in mijn keel zouden komen, waardoor je moeite krijgt met ademen. Dat ballonnetje kunnen ze dus opblazen om te voorkomen dat er bloed of vocht in je longen komt. Bij mij hebben ze dat maar heel kort gedaan. Nu is het waarschijnlijk ongeveer zoals op de foto. Als de canule er dus uitgaat heb ik dus als goed is ook weer meer lucht. Rustig aangaan morgen. Yoga wordt weer mijn vriend. 

Dan nog even over mijn tong. Op mijn nieuwe tong (níet echt functioneel, maar toch), groeit dus nu gewoon haar. Want dat vel kwam van mijn been. Ook, dat schijnt na een tijdje te verdwijnen, omdat je je tong natuurlijk continu beweegt. Ach we zien het wel, nu níet ergste. 

Dan de rest van de week. Als morgen de canule eruit is, dan wordt er vanaf dinsdag/woensdag geprobeerd om voorzichtig wat te gaan drinken. Als dat goed gaat voorzichtig wat vloeibaar eten en zo stap voor stap verder. Als drinken goed gaat, kun je in principe alweer die flesjes die ik al thuis heb gaan gebruiken om voldoende binnen te krijgen. Het is afwachten hoe het gaat en het is ook níet gezegd dat als het deze week níet gaat het helemaal níet zal lukken, soms heeft het gewoon tijd nodig. Maar er is perspectief dat geeft motivatie! Zal veel oefenen worden, maar dat geeft níet. Als eten echt níet lukt, kan eventueel de peg sonde er weer in en dan kan je zonder dat het zichtbaar is, in de nacht je voeding binnen krijgen en overdag doen wat lukt. Natuurlijk het is anders en natuurlijk liever níet, maar het kan. Nogmaals hierdoor ben ik er nog! We gaan het zien komende dagen!