Beetje zoeken
Woensdag 06 april... Bijna een maand geleden dat ik ben geopereerd en wat gaat het genezing proces goed. Ook mijn nek is goed genezen. De hechtingen zijn er maandag uitgehaald en zo blij dat dat ook nu mooi dicht is. Allemaal goed nieuws en ik zou me eigenlijk super happy moeten voelen, maar ik heb het op dit moment een beetje lastig. Dit is geen roep om aandacht of zo, maar heb altijd gezegd dat ik deze blog eerlijk wil schrijven en dat doe ik dan ook.
Vooraf hadden we dit wel een beetje verwacht. Zolang ik maar in de "doe" modus kan zijn dan gaat het wel goed, maar nu komen we in wat rustiger vaarwater en vind ik het lastig om mijn weg weer te vinden. Het voelt ondankbaar, want de operatie is goed gegaan, ik genees goed, alles gaat eigenlijk meer dan goed en beter dan verwacht, wat zeur je dan nu? Ik wil me ook niet zo voelen, maar het is nu wel even zo. Ik heb dus eigenlijk op dit moment niet zoveel moeite met de lichamelijke gevolgen van de operatie, maar meer dat ik uit mijn structuur ben. Ik probeer mijn dag zo goed mogelijk in te delen in stukjes: op tijd op staan, op vaste tijden "eten", elke dag een stuk lopen, in de middag mijn rust nemen en ik ben vandaag begonnen met een training voor mijn werk.
Ik heb het vaker meegemaakt in de afgelopen 25 jaar en ik weet altijd mijn weg wel weer te vinden, maar op het moment dat je er midden inzit is het lastig (ook lastig om dat te zien). Ik wil er ook gewoon open over zijn. In de media wordt dat nu ook meer gedaan. Niet alleen maar goed nieuws en geweldige plaatjes, maar ook gewoon durven zeggen dat het even lastig kan zijn.
Het heeft tijd nodig en die heb ik gelukkig genoeg 😀
Reacties
Een reactie posten