Weer een paar dagen verder

Zaterdag 09 april... Afgelopen dagen was zoeken. Zoeken tussen de balans van dingen doen, rust nemen en vervolgens weer wat kleine dingen doen. Verstandelijk weet ik dat ik het eigenlijk zo goed doe (ja ik klop mezelf maar even op de borst 😁), maar ik voel het op dit moment gewoon niet. Geen idee of dit voor jullie "abra cadabra" is of dat je dit ook wel eens hebt. Lichamelijk lig ik ver voor in het revalidatie traject, maar het hoofd heeft tijd nodig. 

Deels is dit niet nieuw voor mij en heb ik dit eigenlijk al mijn hele leven, ik moet van mezelf elke dag iets doen wat zinvol is en daarbij ligt de lat nogal hoog 😅 En als dat dan gelukt is voel ik me goed en mag ik van mezelf "chillen".  En zinvol is bij mij vaak werk en/of klussen. Vraag me niet waarom dit zo is, maar zo voel ik het. En ik denk dat het grotendeels ook te maken heeft met structuur die ik nodig heb, die me houvast en zekerheid geeft. 

Het gaat dus op dit moment eigenlijk helemaal niet om de fysieke eigenschappen van het ziek zijn, maar veel meer in mijn hoofd. Hier zit ook een groot deel acceptatie. Ik heb namelijk al heel vaak geprobeerd ondersteund door psychologische hulp om dit te veranderen, maar het is gewoon wie ik ben en waardoor ik ook in staat ben grootte doelen te bereiken, maar vervolgens ook weer terug kan vallen in een periode die wat minder is en die ontstaat vaak door veranderingen in mijn structuur. Zoals nu... dus heel verklaarbaar, maar als je er middenin zit toch lastig om mee om te gaan. Ik ben onzeker, loop te drentelen in huis, voel onrust in mijn lichaam en maak me zorgen over van alles. Ik heb veel te veel denk tijd 😂 En eigenlijk kom ik elke keer weer op hetzelfde, leven in het hier en nu en denk in kleine stapjes (plaatje gekregen van een goede vriendin, die met regelmatig van dit soort dingen stuurt en het is zo waar).

Wederom een kijkje in mijn hoofd en ik weet dat ik me kwetsbaar opstel, maar volgens mij moeten we met zijn alles hier gewoon veel opener over zijn en misschien helpt dit ook weer een beetje (en anders maar niet, het helpt mij wel). 

Dan nog toch nog wat leuke dingen die gelukt zijn afgelopen dagen. Ik ben een aantal keren gebeld door het ziekenhuis en ik heb besloten om gewoon de telefoon op te nemen en dat gaat goed! Rustig praten, duidelijk articuleren en dan ben ik prima verstaanbaar, wie had dat gedacht. Binnenkort misschien toch maar even mijn voicemail weer aanpassen (in mijn voicemail vermeld ik nu dat ik niet kan praten, opgenomen voordat ik ben geopereerd). 

Afgelopen donderdag ben ik met mijn zus naar een restaurant geweest. Ik heb daar spa blauw besteld en mezelf tot doel gesteld dat ik dat gewoon ging opdrinken. Voor jullie allemaal de normaalste zaak van de wereld, voor mij een risico dat ik me gigantisch verslik of het überhaupt niet weg krijg. Maar het is me gelukt, een heel glas water, zonder me te verslikken! Daarnaast lukt het om daar te communiceren. En dat betekend nogal wat voor mij, want dat betekend ook dat ik gewoon weer met mijn vrienden naar een (rustig) kroegje kan! Gisteren is het me ook gelukt om twee flesjes voeding (die spuit ik normaal in via de sonde) gewoon op te drinken. Het is nog een beetje zoeken, maar ook dat gaat steeds beter.

Vanmiddag komt een vriend van mij en ga ik proberen om een (alcohol vrij) biertje te drinken!