Achtbaan

Donderdag 19 mei... En dan staat er ineens weer: "Niet eten op mijn hand", omdat ik niet mag eten vanwege de de eerste scan na mijn operatie. Enorm spannend, zou het nu goed zijn? De vorige keer was dit het moment dat het niet goed was en dat we dus te horen kregen dat er een operatie nodig was. 

Ik heb goede hoop, i.i.g. het deel tong wat nog over is van mijzelf voelt goed, maar er kunnen natuurlijk ook uitzaaiingen zijn. Het is gewoon weer afwachten, maar het voelt wel weer als een achtbaan. Als je dan in die scan ligt gaat er van alles door je heen. 

Verassend genoeg voelde ik me gisteren en vandaag best goed. Gisteren heb ik het zwembad voor de kids weer opgezet. Vandaag ben ik samen met Marjan naar Groningen geweest en ook dat was gewoon prima. Natuurlijk hebben we "het" besproken, maar ook samen de tijd gebruikt om in de auto weer bij te praten. Het is zo'n bizarre tijd. Maandag krijgen we de uitslag, als deze goed is, gaan we lekker door op de weg die we ingeslagen zijn qua herstel. Is het niet goed, dan... ja wat dan? Hopelijk zijn er dan nog mogelijkheden en gaan we er weer voor, maar het kan ook zijn dat dit het is... Ik blijf positief denken, maar dit zijn wel de drie mogelijke opties. 

Ik mocht vandaag gebruik maken van de nieuwste scan. Ik heb geen uitleg meer nodig, want dit was mijn derde PET CT scan. Dus wederom wat radioactieve glucose via een infuus toegediend, een uur in de rustkamer en daarna 10 minuten de scan in. Vervolgens weer gauw naar huis. 

Komende dagen hebben we wat leuke dingen gepland, zodat we wat afleiding hebben, we proberen er niet te veel aan te denken, we kunnen we niks aan veranderen en moet gewoon afwachten tot maandag. Af en toe schiet het door je heen en overvalt het je en dan denk je kom op, we maken er leuke dagen van. Elke keer weer terug naar stap voor stap en dag voor dag.