Pas na de behandeling kan de psychische klap komen

Donderdag 12 mei... Ik ben weer een beetje aan het worstelen. Vorige week ging het goed. Veel afleiding, structuur in de dag, continu mensen om me heen, alle omgevingsfactoren waren goed. Maandagochtend nog naar het ziekenhuis, dus die dag was ook weer gevuld, maar vanaf dinsdag begon het weer lastig te worden. 

Twee uurtjes werken in de ochtend en vervolgens weer een hele dag te vullen, zonder mezelf te overbelasten. Ik vind het super lastig, dat zou ik sowieso al lastig vinden, zoals ik eerder al heb verteld is dit iets waar ik niet goed in ben. De vraag is nu dus of dit nu te maken heeft met het afgelopen half jaar, of dat dit voornamelijk heeft te maken met het feit dat ik mijn structuur kwijt ben, doordat mijn dag niet meer gevuld is door werk of andere dingen die je normaal zou doen als je vrij bent. Ik ben niet vrij, ik ben ziek en aan het herstellen van het ziek zijn. 

Ik ben ook weer informatie gaan zoeken hierover (blijft toch mijn manier om er mee om te gaan) en dan vind ik allerlei artikelen die bevestigen dat veel meer mensen met kanker deze periode door maken:
En er is nog veel meer te vinden, dus het bevestigd dat deze periode gewoon lastig is en dan komt volgende week ook nog de scan. Ik ben er op dit moment niet super mee bezig, omdat ik veel meer bezig ben om de dag een beetje goed door te komen op dit moment. 

Normaal zou mijn "truuk" zijn werken, werken en nog eens werken, om maar afleiding te hebben. En werken is super fijn, begrijp me niet verkeerd, maar ik weet dat als ik dat doe ik mezelf super ga tegenkomen uiteindelijk en dan ben ik weer terug bij af. 

Ik wil er eigenlijk niet aan, maar ik denk dat ik toch weer een soort dagplanning op hoofdlijnen voor mezelf moet gaan maken. De avond voor dat ik ga slapen een dagplanning maken voor de dag erna. Dat gaat me houvast geven, om de momenten dat ik het lastig heb. Niet te strakke planning, zodat er genoeg moment zijn voor eventuele spontane dingen, maar voldoende om de dag op een goed manier door te komen, zonder mezelf te overbelasten. Ik denk dat dat me houvast gaat geven. Waarom wil ik er eigenlijk niet aan? Omdat ik dan eigenlijk moet toegeven aan mezelf dat het allemaal niet zo makkelijk is en dat ik echt hulpmiddelen moet gaan gebruiken om deze periode door te komen.

Morgenmiddag ook weer een gesprek met de psycholoog waarin ik dit ook ga bespreken. Het is allemaal niet raar, maar het is allemaal zo lastig als je er middenin zit. Ik zal moeten accepteren dat het niet meer wordt zoals het was, maar dat er nog zoveel moois is om voor te leven. Het kost tijd om je weg weer te vinden en die tijd moet ik mezelf gunnen, ik wil zo graag, ik wil zo graag weer mezelf zijn, weer sterk zijn, weer zelfverzekerd zijn, weer blij zijn, weer gewoon zijn, eigenlijk wil ik alles vergeten en gewoon weer doorgaan zoals het was, maar dat kan niet.

Als je dit leest denk je misschien "pfff" en dat is ook zo, maar het gekke met mij is ook dat ik over een dag, over een uur of over een paar dagen me weer heel veel beter kan voelen. Dan lees ik dit en kan ik me niet voorstellen dat ik me zo voelde die dag. Dat is juist ook de reden dat ik het opschrijf ook om mezelf er aan te herinneren dat ik er aan moet blijven werken, dat het een dag later weer anders kan zijn en dat ik mezelf daarop moet voorbereiden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Afbeelding
Tja en dan ga ik, Marjan, in eens Eelco zijn laatste blog schrijven. Hij vroeg mij dat te doen, als het zover was. Het voelt wel een beetje vreemd, want dit was echt Eelco zijn ding. Ik hou het dan ook kort. Maar ik wil jullie laten weten dat Eelco is overleden... als ik dit typ kan ik het gewoon niet geloven.  Hij overleed zaterdag 19 augustus en gister was zijn afscheid. Het waren pittige en bijzondere weken, ik ben er zo dankbaar voor.  Iedereen bedankt voor het trouwe volgen van zijn blog, dat heeft hij erg gewaardeerd.  Stap voor stap, dag voor dag, naar deze nieuwe werkelijkheid.
Meer lezen

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Afbeelding
Zondag 23 januari... Steeds meer dingen worden weer gewoon. Inmiddels weet ik natuurlijk dat gewoon eigenlijk al super fijn is. Genieten van dat alles wat "gewoon" is. Mensen zeggen heel vaak dat gezond zijn het belangrijkste is en dat is ook echt zo, geniet van elke dag dat je gezond bent!  Waar heb ik nu nog last van? Last is wel een groot woord, want ik ben heel erg dankbaar dat dit de enige klachten zijn die ik heb, maar goed deze blog gaat over mijn ziek zijn, dus waar heb ik nu nog last van... Als ik in de ochtend opsta, heb ik nog last van taai slijm achter in mijn mond en keel. Dat wil en moet er elke dag wel even uit (wederom niet het meeste frisse verhaal). Onder de douche komt het vaak los (door de damp in de douche cabine). Rest van de dag nagenoeg geen last meer van taai slijm (dat is alweer heel anders dan een paar weken geleden). Een tijdje geleden schreef ik over de bultjes in mijn mond die ontstaan tijdens het eten, dat is nu ook alweer stukken minder. Het on...
Meer lezen

Heftige nacht met veel pijn

Afbeelding
Afgelopen nacht veel pijn gehad in mijn arm. De rechterarm. Hangen naar beneden helpt niet, bewegen niet, pijnstillers niet. Ik kan wel janken. Op deze momenten denk je echt waar doe ik het allemaal voor. Op latere momenten weer niet hoor (en kan je er weer genieten). Uiteindelijk na veel pijnstillers val ik wel in slaap. Nadeel: je wordt wakker en als draait, misselijk, hallucinaties etc. Je weet dat dat die de pijnstillers komt maar omdat je ook zo nu m moe bent kun je dat niet meer helder zien. Wat is echt, wat wat niet allemaal erg eng. En het duurt gewoon weg deel van de dag.  Vandaag dus weer contact gehad met de huisarts. Tenminste mijn zorgteam: Marjan, Bianca en Martha (wat een toppers).  Beetje aan schuiven geweest met medicatie . Een wat minder, andere er weer in en hopen dat dan weer wat beter gaat. Dag voor dag! Het zonnetje schijnt iig weer!!
Meer lezen