Dag van de operatie
Ik heb mijn wekker om 06.30 uur gezet, zodat ik nog even kan douchen. Heb eigenlijk nog best wel goed geslapen, maar nu het bijna zover is, komt de spanning wel. Na het douchen trek ik mijn operatie shirt aan, stuur de laatste appjes en dan mag ik er aan geloven.
Om 07.15 uur word ik richting de OK gereden. Ik was mijn trouwring nog vergeten af te doen, maar gelukkig heeft een verpleegkundige die veilig voor me bewaard. Voordat je op de OK komt, kom je in een ruimte waar meerdere mensen liggen te wacht op de de operatie. Ik moet daar nog een half uurtje wachten. Ik maak een praatje met de buurman tegenover mij.
Om 07.50 ga ik richting de OK. Bekende gezichten gelukkig. De anesthesist (aardige kerel, met vrolijk gezicht), de plastisch chirurg (had ik de dag ervoor nog gesproken) en natuurlijk dokter Schepman, de kaakchirurg. Alles wordt nog een een keer doorgesproken. Ik vraag nog even duidelijk of er nu een snee gemaakt wordt, of echt een lap uit mijn nek wordt gehaald. Dit omdat ik daarover de dag ervoor nog een verschillende verhalen hoorde van de kaakchirurg en de plastisch chirurg. De plastisch chirurg vraagt aan mij of het goed is dat ze het maximale doen wat nodig is en geeft aan dat zij het daarna wel weer mooi maakt. Ik ben het daar mee eens.
De anesthesist legt een infuus aan, begint wat slaapmiddel in te spuiten, ik krijg een zuurstof kapje op mijn neus en mond, ik hoor nog wat over een mooie vakantie, strand, zon, etc. en ik ben weg...
En dan word je op een gegeven moment wakker. Ik heb niet helemaal scherp hoe dat is gegaan, maar ik weet nog dat het eerste wat ik doe is mijn hoofd/nek bewegen, yes die doen het nog. Dan til ik mijn rechterarm op, die doet het ook nog. Yes alles doet het nog. Ik heb ook een spiegel op mijn bed liggen. Geen idee of ik daarom gevraagd heb, maar fijn om mijn gezicht even te zien, valt allemaal reuze mee.
Ik word weer naar de zaal gereden en Marjan en Bianca komen lekker bij me. Ik ben behoorlijk hyper 😉 Direct weer goed eten, plassen een stukjes lopen, zo gauw mogelijk weer naar normaal.
Operatie is goed gelukt, blijft afwachten of het voldoende is, maar dat zien we dan wel weer, deze stap hebben we weer genomen. Dokter Witjes komt samen met Dokter Schepman nog langs en ik heb mijn spervuur aan vragen alweer klaar staan.
Marjan en Bianca zijn er ook nog aan het eind van de middag, heerlijk om hun om me heen te hebben.
In de avond mag mijn infuus eruit, de verpleegkundige doet een watje met een pleister op de plek waar het infuus zat. Ik moet nog twee minuutjes afdrukken en dan is het goed. Zo gezegd zo gedaan. Na twee minuutjes wil ik gaan tandenpoetsen, maar zie allemaal troep op de vloer, he denk ik, is er iets omgevallen? Maar het wordt erger, allemaal bloed, komt uit mijn hand, waar het infuus heeft gezeten. Gelukkig roept mijn buurman gauw twee verpleegkundigen die het stevig afbinden, probleem opgelost 😅
In de nacht ben ik nog steeds wel een beetje hyper, maar ik geef me er aan over en rust verder wel goed uit.
Vandaag is Bianca er al om 11.00 uur en is de hele dag gebleven (tussendoor even naar de stad, terwijl ik een slaapje doe). Zowel in de ochtend als in de middag naar buiten met haar, heerlijk om buiten te zijn.
De fysio is vandaag ook langs geweest met wat oefening die ik kan doen voor mijn nek, schouders en armen. Ik heb nagenoeg geen pijn, alleen een beetje spierpijn. Verder zowel een plastisch chirurg als de kaakchirurg om alles te checken, ziet er allemaal prima uit. De reden dat ik hier nog moet blijven, is vooral omdat ik nog twee drains in mijn wonden heb. Zo gauw die minder dat 30 ml per dag aan vocht/bloed geven dan mogen die eruit en dan kan ik in principe ook naar huis. Zal waarschijnlijk maandag of dinsdag zijn. Ssst, niks tegen Anouk zeggen, want ze is maandag jarig en zou natuurlijk cadeau zijn als ik dan weer thuis kan zijn!
Reacties
Een reactie posten