Kabbelen

Woensdag 6 juli... Kabbelen, dat probeer ik nu. Gaat eigenlijk best goed. Niet teveel nadenken, niet teveel vooruit kijken, pluk de dag. Natuurlijk komt het af en toe enorm binnen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed, maar je kan er niks aan veranderen. 

Ik werk weer halve dagen, maar spijbel ook wel eens een dagje, om bijvoorbeeld tijd door te brengen met bijvoorbeeld mijn zus(jes). Eind volgende week ga ik weer een weekend weg met de mannen. Dit hebben we versneld gepland, ik voel me nu goed, de sonde is eruit en nu kunnen we heerlijk een heel weekend in de jacuzzi zitten. Het kan nu, dus pluk de dag!

Binnen de hoeveelheid energie die ik heb (en dat is best veel als je bedenkt wat er allemaal is gebeurt afgelopen 9 maanden), probeer ik zoveel mogelijk leuke en fijne dingen te doen. 

Nog steeds probeer ik wel zoveel mogelijk structuur in de dag te houden. Dus gewoon om 07.00 uur eruit, ontbijten, werken van 09.00-12.00 uur, eten, slapen, klusje doen in of buiten huis of bijvoorbeeld een spelletje met de kids, stukje lopen, eten, beetje tv kijken en niet te laat naar bed. Klinkt misschien een beetje saai, maar op die manier voel ik me het best en kan de energie over de dag verdelen en voel ik me ook goed in mijn hoofd. Ook is het qua gezin dan ook relatief normaal, als ik dit vol hou voorlopig en geen klachten krijg is het voor mij en de mensen om mij heen goed te doen.

Ik ben niet boos, ik ben niet chagrijnig, ik ben niet super verdrietig, maar ik ben wel wat vlakker dan anders. Minder uitbundig, minder enthousiast, minder grappig, een stukje rustiger. Het mocht ook allemaal wel wat rustiger, dus voor de mensen om mij heen is het best prima, maar voor mijzelf is het wel heel erg wennen. Ik ben gewend aan de adrenaline in mijn lichaam, het "knallen", die kick die me dat altijd geeft die mis ik wel. Het kan nu gewoon niet, ik moet zorgen dat ik mijn rust neem, dat ik niet teveel piek, maar dat is wel enorm wennen. 

Gelukkig is de spanning in mijn lichaam een beetje weg, de onrust is ook een stuk minder. Het is er af en toe nog wel als ik in de middag niet weet wat ik wil. Moet ik uitrusten, toch maar weer een klusje oppakken, of toch maar even niet, heb ik al teveel gedaan, of heb ik nog energie over? Dat blijft een beetje zoeken. Als je de hele dag werkt, is de dag zo gevuld, maar als je de tijd hebt in de middag, dan is het best lastig om te bepalen wat goed is. Want het is niet gewoon vrij zijn, je bent niet aan het werk, omdat je bij moet komen, uit moet rusten, maar ik rust niet uit door op de bank te gaan hangen. Ik rust uit door op een rustig tempo iets te doen. 

Maar goed, al met al voel ik me dus lichamelijk goed (behalve beetje stijf in mijn nek), ben ik best wel rustig en leef ik met de dag. Voorlopig zo doorgaan denk ik en niet te ver vooruit kijken. We zien het wel!