Kijkje in mijn hoofd...

Zondag 11 september... Bij deze een "kijkje" in mijn hoofd, al die gedachten:

Shit die datum komt dichterbij. Welke kant zou het opgaan? Ik denk eraan, maar wil er eigenlijk niet aan denken. Maar helemaal wegdrukken is ook niet goed.  

Het is zo fijn nu. Laat het alsjeblieft nog een tijdje zo zijn. Zo lekker gewoon, even niet ziek zijn.

Voel ik nu wat in mijn schouder? Eh, nee, of toch ja, of komt dat van de spanning? Of is het die spier die verplaatst is en voel ik de hechtingen wat trekken? Kan natuurlijk ook beetje spierpijn zijn, want heb zoveel gedaan. Eigenlijk voel het gewoon hetzelfde... of toch niet. Ik weet het niet, maar weer stoppen met over na te denken.

Ik ben weer zo lekker aan het werk, normaal zou ik binnenkort weer 100% (32 uur) gaan werken, want ik voel me goed en zit vol energie. Moet ik straks weer helemaal naar 0, of zou het mee vallen? Misschien is er wel helemaal niets, ach dat zou te mooi om waar te zijn. Korten op mijn salaris, balen, tis al zo'n dure tijd, maar ach is maar 25% minder op het deel wat ik niet werk en dat is maar 25%. Maar wat al ik weer helemaal thuis kom te zitten? Ach, dat zien we dan wel weer, we hebben gespaard dus we houden het wel even uit.

Straks weer in die wachtkamer, o niet aan denken, maar toch wel een beetje, wat gaan we weer te horen krijgen, alsjeblieft laat het een beetje meevallen. Hoe zou de arts kijken als we binnenkomen? Zou het mee vallen? Ga ik de uitslag in de app al bekijken? En wat ga ik dan zien en zakt de moed me dan in de schoenen, o ik krijg echt pijn in mijn buik als ik er aan denk. Brrr, ik stop met nadenken, lekker genieten weer. 

Moeten we straks de kinderen weer wat gaan vertellen... o dat wil ik echt niet, ik wil gewoon lekker zo doorgaan. Even lekker onbezorgd even niet dit, het is zo fijn deze 3 maanden, maar ja, hoofd in zand steken betekend uiteindelijk, dat het sowieso niet goed gaat komen, dus we gaan er weer voor, maar laat het alsjeblieft zo zijn dat ik kan vechten er tegen, ik heb weer energie dus laten er alsjeblieft nog opties zijn. 

Stop met denken, ga wat doen, ik ga klussen, lekker in de tuin, even dat hoofd weer stil zetten, er niet aan denken, vrolijk zijn, lief zijn, behulpzaam zijn, niet boos zijn, niet geïrriteerd zijn, er gewoon zijn... verder hoeft eigenlijk niet zoveel.

Veel leuke dingen doen, er over praten, maar ook niet de hele tijd, vooral genieten, van elke dag, van elk uur met elkaar, herinneringen maken. Ik voel me goed, heel goed, dus we zien het wel, we kunnen er toch niets aan veranderen. Alleen hoe ik er mee omga, daar heb ik invloed op en dan is er vooral dankbaarheid voor de afgelopen maanden!