Wow dat gaat al weer snel!
Ik begrijp ze denk ik ook wel, maar ik accepteer ze nog steeds niet 😂. Als we na het afgelopen jaar kijken heb ik denk ik een keer of drie een periode gehad waarin ik het wat lastiger had en dat was/is ook super logisch. Ook na het nieuws van afgelopen week merk ik dat mijn lichaam (gevoel) en mij hoofd ruzie met elkaar hebben. En ik heb nog steeds de illusie dat ik dat "even" kan oplossen in een paar dagen tijd (liefst in een uur tijd). Knop om en weer door, maar dat gaat niet en verstandelijk weet ik ook dat dat niet goed is. Je komt jezelf anders weer teven over een tijdje en dan komt het er alsnog uit. Mijn hoofd wil dus door, maar mijn buik (spanning) zegt: ho! Je mag best door, maar daarnaast ga je ook even voelen, voelen wat dit met je doet.
Kijk je dan weer naar de dat tegeltje, ja ik begrijp mijn gevoelens, maar om er echt van te houden moet ik nog steeds wel accepteren dat het weer tijd nodig heeft. Nou ja genoeg over dit en weer door 😉
Bestraling dus, ik had verwacht dat het allemaal nog wel even zou duren, maar niks is minder waar. Afgelopen maandag ging de telefoon, UMCG Afdeling Radiologie... Over "en weer door gesproken". Ene kant fijn, want hoe eerder we beginnen, hoe minder kans dat de tumor doorgroeid en des ter eerder zijn we er ook weer af, maar... Het is ook eng, want des ter eerder weten we ook of dit gaat werken of niet en wat als het niet... niet over nadenken, eerst dit!
Donderdag (morgen dus):
- Gesprek met radioloog (zelfde als vorige jaar dat is dus fijn)
- Masker maken
- Scan
- Alleen bestraling of ook chemo (waarom wel/niet)
- Scan wel goed beeld zo kort na operatie?
- Protonen of fotonen (overwegingen?)
- Hoe vaak bestralen en hoe lang?
- Schatting vanaf wanneer?
- Gebied van bestraling, welke directe bijeffecten?
- Is er iets te zeggen over het eindresultaat?
Fingers crossed! Sterkte. Gr., Sonja
BeantwoordenVerwijderen