Brrr koud
Maandag
Rond een uur of 12 krijg ik koude rillingen. Ik voel me niet lekker en kan het niet goed warm krijgen. Paar uurtjes slapen en toch maar lekker weer aan het werk.
Als Marjan thuis komt, zeg ik dat ik niet helemaal fit ben. Marjan zegt dat ik misschien toch even voor controle naar Groningen moet. Ik word boos ik wil het niet! Ze heeft natuurlijk helemaal gelijk. Dat blijkt later ook als ik flauw gevallen ben in de douche en Marjan met mijn in haar armen zit (arme Marjan met die koppige man 😊). Ik val nogmaals weg en Marjan belt 112. Na uitgebreid onderzoek wordt er besloten dat ik de nacht thuis blijf en morgen naar het ziekenhuis ga.
Dinsdag
Samen met Marjan rijden we om 07.15 uur richting Groningen. Controle bij de trauma arts. In Groningen aangekomen lopen we naar de wachtkamer. Ik voel me niet helemaal fit en krijg een bed op de spoedeisende hulp. De uren daarna kom ik niet meer van het bed af. De wond in mijn schouder is behoorlijk ontstoken en men schrikt er nogal van. De roodheid verspreid zich over mijn huid rond mijn schouder. Er komt steeds meer prut uit. Ook wordt de plaat langzaam zichtbaar.
Er wordt gepraat over een spoed operatie om de plaat uit mijn schouder te halen. Probleem, ik ben geen normaal geval. Mijn schouder moet voorzichtig worden opengemaakt. Het is belangrijk dat de juiste artsen aanwezig zijn om mij te opereren. En die staan op dit moment al te opereren.
Uiteindelijk wordt aan het einde van de dag besloten om te starten met een uitgebreide antibiotica cocktail, grof geschut zeg maar. Die slaat vrij snel aan en ik voel me al snel beter. Wel wordt het gat in mijn schouder steeds groter, omdat het metaal van mijn plaat de boel steeds groter maakt.
Woensdag
De wond is niet roder geworden, antibiotica slaat goed aan, er komt lekker veel troep uit mijn wond en ook stukjes metaal😬😉😎 Er wordt besloten dat ik donderdag wordt geopereerd, zodat er vandaag nog allerlei voorbereidingen kunnen worden getroffen (o.a. een uitgebreide echo, waarbij goed wordt bekeken waar de bloedvaten in mijn lap op mijn schouder lopen. Blijkt ook dat mijn lichaam allerlei nieuwe vaatjes heeft gemaakt.
Foto van metaal stukjes die uit mijn lichaam komt via de wond, dit is gebroken plaatmateriaal:
Tekening van aders en slagaders en het gat waaruit al de troep mijn schouder uitkomt:
Gebroken plaat die uit mijn schouder steekt:
Donderdag
Om 10.30 uur ga ik richting OK. Lekker overal weer praatjes maken. Vooral in de operatie kamer. Mooi gesprek met de trauma chirurg. We klussen allebei in ons huis, dus Makita, Metabo het komt allemaal voorbij. Mijn favoriete winkel in dé HORNBACH, zijn favoriet is de Bauhaus. Zonnepanelen zijn we ook allebei mee bezig, dus we hebben weer genoeg te bespreken.
Plan voor de operatie. Alle plaatmateriaal eruit, plastisch chirurg zorgt voor een goede opening van de wond, zodat zoveel mogelijk bloedvaten gespaard worden bij mijn lap en gaat de boel weer netjes dicht maken. Zelfde plastisch chirurg weer, dus super fijn!
De operatie is goed gegaan. Ik word wakker in de operatie kamer. Ik voel me direct weer goed en actief. Direct een spervuur met vragen afvuren😎 alles is gegaan volgens plan. De wond is opengelaten en er zitten watten in met een drain er bovenop, zodat het wondvocht kan wegstromen. Volgende week volgt er een operatie om de wond weer dicht te maken.
Mijn meisje weer gezien, zo fijn! Lekker gegeten, deze blog schrijven en straks lekker relaxen!
❤❤
BeantwoordenVerwijderenFijn dat dit weer achter de rug is. Hopelijk verloopt alles voorspoedig.
BeantwoordenVerwijderenHoi Eelco, Met ingehouden adem heb ik je blog gelezen. Flauwvallen, 112, opname, ziek, nog zieker, stukjes metaal uit je schouder....ik zag het allemaal voor me maar wat een tot nu toe positieve afloop na zo'n zware week! Hopelijk herstel je goed na de operatie van volgende week en kan je daarna weer huppelen in de Hornbach! Sterkte, ook voor je vrouw! Groetjes Carlijn (PVHH)
BeantwoordenVerwijderen