Pijn

Zaterdag 22 april... Inmiddels iets meer dan een week thuis en het gaat gelukkig goed. De wond lekt nog een heel klein beetje wondvocht, maar nagenoeg niks meer. We weer een beetje door het oog van de naald, want als ik pech had gehad, had ik nog wel maanden kunnen blijven zitten met een wond probleem (heb er genoeg gezien en gesproken in het ziekenhuis en ik heb dit zwaar onderschat). Een infectie in een bestraald gebied is echt een ramp. Je lichaam doet echt helemaal niks in bestraald gebied, dus wondgenezing is echt een uitdaging. 

Afgelopen woensdag zijn de hechtingen eruit gegaan en hebben zowel de trauma chirurg als de plastisch chirurg mijn schouder bekeken en ze zijn beide heel tevreden. Gelukkig kon het allebei op een dag, nadat er onderling wat communicatie was geweest. Zo fijn hoe het allemaal gaat in het UMCG. Ik kan daar alleen maar met lof over blijven spreken, wat een fijn ziekenhuis en wat werken er fijne verpleegkundigen, artsen en chirurgen. Ik moet nog ongeveer een maand antibiotica blijven gebruiken om te voorkomen dat de infectie mogelijk weer de kop op steekt.

Dan is er nog wel iets anders, wat ik eigenlijk helemaal niet ken. Ik heb last van pijn. Ja, het kan dus toch. Ik heb geen pijn op de plek waar de wond zit, maar meer in mijn schouders, rug en arm. Niet zo raar volgens de chirurgen, want mijn lichaam moet zijn weg weer vinden en veel spieren en zenuwen hebben een opdonder gehad tijdens de operaties en mijn lichaamshouding is op dit moment ook wat minder goed. Mijn nek en schouders zijn enorm stijf en dat ga je compenseren en dan wordt het steeds erger. Ik heb dan deze week ook een paar nachten slecht geslapen en vrijdag begon het me een beetje op te breken. Dus maar eens het UMCG gebeld, vervolgens in overleg met de huisarts morfine pleisters gekregen.

Heb ik ook helemaal in het begin van het hele traject gehad (net voor de operatie aan mijn tong) en ik reageer er goed op. Zo heerlijk als je dan de pijn voelt wegglijden. En je je weer een beetje kan ontspannen. Ik kan direct ook weer een stuk beter bewegen. 

Dat gaan we dus maar even volhouden komende week, zodat ik weer een beetje op krachten kan komen en daarna gaan we het wel weer in stapjes afbouwen. 

Ik heb afgelopen week weer halve dagen gewerkt, aankomende week iets meer dan halve dagen, dan een weekje vakantie en na de vakantie ga ik weer lekker vol aan de slag. Dan voorlopig even geen ziekenhuis meer!

En dan het genieten, ik kan toch weer zo genieten, van het thuis zijn, van een zonnetje, van het lekkere eten dat Marjan maakt, van lekker dom ouwehoeren met de kinderen, heerlijk. Leven kan zo simpel zijn.