Weer wennen

Afgelopen week op vakantie geweest op Terschelling. Was echt heerlijk. Pijn was onder controle met morfine pleister, ibuprofen en paracetamol. Wel veel rust momenten genomen, maar dat was prima. Veel dingen samen gedaan, maar ook aantal dingen bewust niet. Zo fijn om weer zoveel leuke herinneringen te maken. 

Afgelopen zaterdag zijn we weer thuis gekomen. Ook weer fijn. Lekker weer in ons eigen bedje. Zondag wat geprutst in de tuin en gekolonist. 

Dan is het maandag, ik ga weer helemaal werken (d.w.z. 32 uur) en ik heb er zin in. Ik heb me dus beter gemeld. Als ik wakker word voel ik een beetje een knoop in mijn maag. Ik kan het niet verklaren. Ik heb zin om te gaan werken, op dit moment ziet alles er goed uit, waarom voel ik me dan zo? Ik voel me onzeker, onrustig en gespannen. 

En dan weet ik eigenlijk wel wat er is, ik heb veel lopen pieken afgelopen weken en dat was super fijn, maar nu sta ik weer even met beide benen op de grond. Er is verder geen verklaring anders dan dat ik me er gewoon niet te druk over moet maken. Leef in moment, ga niet op zoek naar een oplossing. Goed proberen te slapen en goed voor mezelf zorgen komende dagen en dan gaat het vanzelf weer beter. 

Toch trap ik er eigenlijk elke keer wel weer in. Het gaat een periode heel goed en dan even weer wat minder (wat eigenlijk een signaal is van mijn lichaam) en schrik ik er zo van en is het moeilijk te geloven dat het daarna weer beter wordt terwijl het al zo vaak is gebeurt. Altijd is het na een dag of paar dagen weer beter. 

Soms zou ik willen dat ik wat stabieler was, niet die pieken en die dalen, maar aan de andere kant zou ik die pieken enorm missen. 

Er is natuurlijk ook weer veel gebeurt afgelopen maanden. Twee keer geopereerd en weer lang in ziekenhuis gelegen. Ik ben zo dankbaar dat de timing goed was, zodat ik wel naar Terschelling kon! 

Ik wil gewoon dankbaar zijn, maar soms lukt dat gewoon niet en heb je ook weer tijd nodig om alles een plekje te geven. Dan helpt lekker van je afschrijven ook. 

Als je dit leest denk je misschien dat niet goed met me gaat, maar dat is echt niet zo, ik heb gewoon weer even wat tijd nodig 🤗

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Stap voor stap

Afbeelding
Tja en dan ga ik, Marjan, in eens Eelco zijn laatste blog schrijven. Hij vroeg mij dat te doen, als het zover was. Het voelt wel een beetje vreemd, want dit was echt Eelco zijn ding. Ik hou het dan ook kort. Maar ik wil jullie laten weten dat Eelco is overleden... als ik dit typ kan ik het gewoon niet geloven.  Hij overleed zaterdag 19 augustus en gister was zijn afscheid. Het waren pittige en bijzondere weken, ik ben er zo dankbaar voor.  Iedereen bedankt voor het trouwe volgen van zijn blog, dat heeft hij erg gewaardeerd.  Stap voor stap, dag voor dag, naar deze nieuwe werkelijkheid.
Meer lezen

Ik doe elke dag iets met de mogelijkheden die de dag geeft

Afbeelding
Zondag 23 januari... Steeds meer dingen worden weer gewoon. Inmiddels weet ik natuurlijk dat gewoon eigenlijk al super fijn is. Genieten van dat alles wat "gewoon" is. Mensen zeggen heel vaak dat gezond zijn het belangrijkste is en dat is ook echt zo, geniet van elke dag dat je gezond bent!  Waar heb ik nu nog last van? Last is wel een groot woord, want ik ben heel erg dankbaar dat dit de enige klachten zijn die ik heb, maar goed deze blog gaat over mijn ziek zijn, dus waar heb ik nu nog last van... Als ik in de ochtend opsta, heb ik nog last van taai slijm achter in mijn mond en keel. Dat wil en moet er elke dag wel even uit (wederom niet het meeste frisse verhaal). Onder de douche komt het vaak los (door de damp in de douche cabine). Rest van de dag nagenoeg geen last meer van taai slijm (dat is alweer heel anders dan een paar weken geleden). Een tijdje geleden schreef ik over de bultjes in mijn mond die ontstaan tijdens het eten, dat is nu ook alweer stukken minder. Het on...
Meer lezen

Heftige nacht met veel pijn

Afbeelding
Afgelopen nacht veel pijn gehad in mijn arm. De rechterarm. Hangen naar beneden helpt niet, bewegen niet, pijnstillers niet. Ik kan wel janken. Op deze momenten denk je echt waar doe ik het allemaal voor. Op latere momenten weer niet hoor (en kan je er weer genieten). Uiteindelijk na veel pijnstillers val ik wel in slaap. Nadeel: je wordt wakker en als draait, misselijk, hallucinaties etc. Je weet dat dat die de pijnstillers komt maar omdat je ook zo nu m moe bent kun je dat niet meer helder zien. Wat is echt, wat wat niet allemaal erg eng. En het duurt gewoon weg deel van de dag.  Vandaag dus weer contact gehad met de huisarts. Tenminste mijn zorgteam: Marjan, Bianca en Martha (wat een toppers).  Beetje aan schuiven geweest met medicatie . Een wat minder, andere er weer in en hopen dat dan weer wat beter gaat. Dag voor dag! Het zonnetje schijnt iig weer!!
Meer lezen