Ochtend

Over de hele dag heen gaat het eigenlijk best wel aardig met me. Ik ben niet boos, niet heel verdrietig, niet heel erg down, ik beweeg een beetje met de dag mee en dan gaat het eigenlijk wel. Zolang ik maar niet teveel vooruit ga denken, want dan word je gek. 

Alleen het moment van wakker worden blijft toch eigenlijk elke dag wel lastig. Voel me dan vaak fysiek ook nog uitgeput. Echt moeite om mezelf in de benen te krijgen. Gelukkig komt Marjan dan altijd met een flesje (mooi hè, “altijd”, we zitten nu ongeveer 1,5 week in deze situatie 😉) en dan begint de energie wel te komen.

Vanochtend waren mijn darmen nog steeds niet helemaal optimaal. Maar dan zit het eerste flesje er weer in, ben ik gedoucht, inmiddels ook weer 1x per week dompelen met de sonde onder de douche (normaal moet dat allemaal met de thuiszorg, maar zo blij dat ik dat allemaal zelf kan en daar heb tijd en energie aan kwijt ben) en dan hup naar beneden. 

Alleen vandaag kwam ik beneden er was ik nog zo moe😬.  Ik weet dat iedereen dan zegt geef er gewoon aan toe, naar je lichaam luisteren, etc. etc. maar de hele dag in je bed liggen is ook niet goed. Ik probeer het dan het i.i.g. te rekken tot 12.00/12.30 uur, even wat te eten en dan hup bedje weer in. Vandaag ook zo gedaan en om om 14.50 uur weer wakker geworden. Stukken beter qua gevoel, rust etc.  Dus inderdaad mijn lichaam had het nodig, maar wel een soort van een ritme gehouden. 

Daarna samen met Marjan de voorbereidingen qua boeken e.d. voor het komende schooljaar voor de kinderen weer gedaan (voor veel dingen zijn wij als stel nog wel beetje traditioneel, Marjan meer de zorg voor de kids, ik meer de financiën en regel dingen). Normaal doe ik dat soort dingen zo even, inloggen, bestellen en gaan, maar Marjan moet het volgend jaar allemaal zelf doen (raar hè, om daar zo bij stil te staan, maar we doen het toch elke keer maar wel, want als je het niet doet krijgt Marjan er volgend jaar, naast een pittige tijd qua verlies, ook nog een pittige tijd qua van alles regelen bij). 

Apart van elkaar stellen die regeldingen allemaal niet zoveel voor, maar in de loop der jaren is het van alles geworden, als je dat in een keer moet gaan doen gewoon best veel is. Nu kunnen we veel dingen nog een keer een keer samen doen. We passen dan direct het e-mail adres aan (staat meestal op mijn naam), zodat het qua communicatie ook goed gaat. Het blijft onwerkelijk, maar je hoofd in het zand steken op dit vlak betekend zoals gezegd een nog lastigere tijd voor Marjan later en dat wil ik gewoon niet. 

Einde van de middag lekker nog een paar potjes gekolonist, na het eten een potje “Barricade” met Anouk en dan zit ik lekker deze blog te typen in alle rust en het geeft rust😎