Nachten
Afgelopen nachten waren best lastig. Ik heb wel eens vaker op mijn blog geschreven dat als ik niet zo goed zou slapen ik nooit zover zou zijn gekomen. Normaal leg ik mij hoofd op mijn kussen en slaap en word wakker als de wekker gaat. Ben ik eerder wakker dan kijk ik op de klok, draai ik me om en slaap zo weer verder. Op dit moment dus niet. Ook niet zo raar na wat er allemaal gebeurt is en gaat gebeuren.
Ik heb gewoon zoveel spanning in me en
krijg ook van van alles in me gespoten aan medicatie. Soms is het ok, maar soms word ik er draaierig, slaperig, slechtziend, duizelig, onrustig en down van.
Begrijp me niet verkeerd het is allemaal nodig anders is de pijn zowel lichamelijk als geestelijk niet vol te houden. Maar het is heftig.
In de nacht heb ik het dus lastig. Ik word wakker en weet niet wat ik met mezelf aan moet. Kleine paniek aanvallen, rare dromen de nachten zijn nu niet niet fijn. Komt hopelijk wel weer. Ik praat erover met Marjan en Bianca dat helpt al.

Ik was een paar dagen terug weer eens in Trondheim, en ben toen via LinkedIn op je blog terechtgekomen. Weet eigenlijk niet wat ik moet ik zeggen, Eelco. Door jou schrijverijen een beeld gekregen van de situatie, nu en de laatste 1,5 jaar. Wat een trieste boel. Maar die toenadering die jij hebt. Echt jou. Openheid. Nuchterheid. Humor. Liefde. Positieve insteek. Nu ken ik jou eigenlijk niet echt, en het is inmiddels al weer meer dan 21 jaar geleden dat we als jonge jochies elkaar in Trondheim ontmoetten, maar die 5 woorden beschrijven wat mij betreft jou heel goed. Toen, maar naar wat ik lees, ook nu.
BeantwoordenVerwijderenHelaas weet ik uit eigen ervaring dat je de ziekte niet alleen hebt, als je begrijpt wat ik bedoel. Jouw familie, de rest van de familie, al je vrienden, kennissen. Ik heb meerdere artikelen van je blog gelezen, en ik twijfel er niet aan dat jij de grote held van je vrouw en kinderen bent. Nu, en in de toekomst - wat die ook mag brengen. Veel sterkte, Eelco. Ik stuur hoop en liefde <3, aan jou, en Marjan, Koen en Anouk.