Beetje stabieler

Donderdag 28 april... Het blijft allemaal een beetje wiebelig, ik voel me niet echt blij en dat vind ik lastig. Ik ben stabiel genoeg om de dag door te komen, om een aantal uurtjes te werken om wat met de kids te doen en eventueel iets voor mezelf. Ik heb gisterenochtend geholpen bij de vrijmarkt en na een aantal uurtjes slapen in de middag een heerlijke namiddag en avond gehad bij Gerlinda en Andre. Op deze momenten voel ik ook wel meer en ben ik ook wel blijer. En nogmaals, ik wil zo dankbaar zijn, wat is mijn operatie goed gelukt, wat kan ik nog ontzettend veel, er zijn zoveel mensen die er slechter uitkomen en zoveel meer zijn beperkt. Ik blijf doorzetten en hopen dat het langzaam allemaal wat beter wordt. Dat ik me weer beter ga voelen, dat ik toch weer een stukje meer acceptatie heb bereikt en dat ik weer wat steviger in mijn schoenen sta. Want daar ligt denk ik wel de kern van het probleem, acceptatie. Als ik er bedenk wat ik op dit moment allemaal doe, dan doe ik den...